Գեներալ Գրիգորի Խաչատուրովին կալանքի տանելն այս իշխանության համար ունի մի քանի նպատակ, սակայն կարծում եմ` առաջինը, Խաչատուրովների զինվորական, գեներալական ընտանիքի հեղինակությանը վնաս հասցնելն է:

Լուսանկարվել է պատահական, 1968 թվականին, Էջմիածնի Մայր տաճարի բակում: Ձախից Ֆրունզե Դովլաթյանն է, գեղանկարիչ Զուլում Գրիգորյանը,, Խորեն Աբրահամյանը և Ֆրուզիկ (Մհեր) Մկրտչյանը:

*Չարիքի կայսրության` Արևմուտքի առջև տանդ դարպասները մի՛ բաց։ Ինչ էլ, որ խոստանան։

15 զինվորների զանգվածային սպանությունը առեղծվածային է։ Ինչու՞ չարթնացան հրդեհից, ինչպե՞ս կարողացան 15 զինվորի մի ակնթարթում սպանել և այլն։ Թվարկվում են սպանության զանազան զանազան ձևեր, բայց դրանցից ամենահավանական տարբերակը չի քննարկվում։

Նաիրի Հոխիկյանին ես անձնապես ծանոթ չեմ, բայց հետևում եմ նրա գործունեությանը։ Տպավորությունս այնպիսին է , որ նա ազնիվ մարդ է և վառ հայրենասեր, որ նրա իդեալը հայրենիքին առավելագույն չափով պիտանի լինելն է։ Հոխիկյանի պրոռուսական կողմնորոշումն ունի իր օբյեկտիվ բացատրությունը; Ճիշտ է, Ռուսաստանը չի եղել այն, ինչ Թուրքիան է Ադրբեջանի համար, բայց այն, ինչ արել է Ռուսաստանը Հայաստանի համար արժանի է ամեն տեսակ հիացումի:

Արագածի հպարտ լանջին մի գյուղ կա՝ անունը Շղարշիկ, ուր ապրում էին Էրգրից՝ Մարութա սարի կարոտով երազող գաղթական սասունցիներ։

Գիտե՞ք նաև ինչու դեռևս չենք հաջողում այս հակահայկական կործանարար ուժի դեմ պայքարում. ամեն մեկին թվում է, թե հերթը իրեն չի հասնելու:

Վերջին ամիսներին ամերիկյան ու բրիտանական կառավարությունների և նրանց հետ փոխկապացված տարբեր հիմնադրամների կողմից Հայաստանի լրատվամիջոցներին կամ քիչ թե շատ հայտնի, ակտիվ մարդկանց գրավիչ առաջարկներ են լինում։

Պետականության պահպանման ու ամրապնդման հարցում, անշուշտ, բոլորն ունեն անելիք։

Ասում են՝ ՀՀ իշխանությունները ձեռքերը լվացել են Արցախից. ու՜ր էր թե՝ դժբախտությունն այդքանով ավարտվեր: Ո՛չ, ՀՀ ծախու գլուխները իրենց կեղտոտ ձեռքերը չեն լվացել Արցախից, նրանք ամեն կերպ փորձում են մեր արժանապատիվ փոքրիկ երկիրը խցկել Ադրբեջանի երախը: